اثر دویدن با الگوهای مختلف بر مقادیر نرخ بارگذاری، ایمپالس و گشتاور آزاد طی دویدن

مقدمه و اهداف سه نوع الگوی برخوردی پا وجود دارد که دونده­ها از این الگوها استفاده می­کنند که شامل الگوی پاشنه-پنجه، قسمت میانی پا-پاشنه و پنجه-پاشنه می­باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات دویدن با الگوهای مختلف بر مقادیر نرخ بارگذاری، ایمپالس و گشتاور آزاد در سه بعد طی فاز اتکای دویدن می­باشد. مواد و روش ­ها در مطالعه کار­آزمایی و نیمه­تجربی حاضر، 13 مرد سالم (سن: 8/2±6/26 سال، وزن بدن: 2/7±4/78 کیلوگرم) داوطلب شدند. داده­های نیروی عکس­العمل زمین به­وسیله یک صفحه نیروی کیستلر (نرخ نمونه­برداری: 1000 هرتز) اندازه­گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنا­داری 05/0 α=استفاده شد. یافته ­ها یافته ­های پژوهش حاضر نشان داد که میزان نیروی عکس ­العمل عمودی زمین طی فاز میانه اتکا دویدن پاشنه-پنجه بدون کفش نسبت به همین الگو در دویدن با کفش بیشتر بود. نیروی خارجی در فاز تماس پاشنه در دویدن پنجه-پاشنه نسبت به دویدن با الگوی پاشنه-پنجه کاهش معنا­داری را نشان داد. نرخ بارگذاری عمودی طی دویدن با کفش نسبت به بدون کفش در الگوی پاشنه-پنجه بزرگتر بود. نتیجه­ گیری با توجه به نتایح حاضر می­توان بیان نمود که الگوی دویدن پنجه-پاشنه میزان مولفه­ی خارجی و بنابراین میزان پرونیشن پا نسبت به الگوی پاشنه-پنجه کاهش پیدا نموده که می­تواند سبب کاهش ریسک آسیب گردد.